شعر رهایم مکن

“بیا عشق را

                عشق را

      به من هدیه کن” ـ احمد عزیزی

***

بیا دست ها را بشوییم  

                           ازآن

اشک هایی که جز شورکامی به ما برگ سبزی تعارف نکرد

                                            [دراین کویر آسمان

 بیا تا وضویی بگیریم از

                   اشک شبنم

                               مریم!..

وازکاسبرگان گیسوی پوشیده ات 

چتری بده

 به ما لختیانی که می لولیم در

                          عصرگمگشتگی ها

 دراین قرن فولاد

                  ـ آخر

  ببین روح بیژن 

که درگور سرد معادن دارد تلف می شود

                               (دارد تلف می شود!..)

بیا…

درد را ـ عشق را 

به من هدیه کن

 بیا دانه هایی که از زندگی مانده است

                                  با هم بچینیم 

 از لا به لای همه سنگزاران سرد 

                                        بیا 

 بیا گرم کن گرم کن 

                نگاه گناه مرا….

من

اکنون

از

بی سوسوترین فصل ها

                          [ یعنی جوانی

ازآنجا که انگشت های تگرگین من

مهیای ترسیم یک گوربودند

درسبزه ء دست های تو دارم تکان می خورم

تکان می خورم !!

 رهایم مکن!

 که این بار

 سخت 

سخت 

               خواهم شکست*

                                       1376

* تقدیم به مریم مقدس ،مادرمسیح وبانوی پاکی ها