نشان از آفتاب، این ماه دارد/ولایت از ولیُّ الله دارد دلش کانون هر درد است این مرد/بقربانش شوم، «مَرد» است این مرد

اگه از بنده بپرسند شجاع ترین وجگردارترین انسان ها چه کسانی هستند میگم : «مسئولان!» واقعا خیلی شجاعت می خواد که یک انسان خودش را در معرض مسئولیت قرار بده وسوار برسرنوشت میلیون ها انسان بشه! نمی خواد؟ ...

نوروز، نماد انتظار ایرانیان باستان برای دمیدن بهار موعود آخرالزمان است. چنانکه امام صادق علیه السلام هم ایرانیان را به دلیل زنده نگه داشتن همین نماد مقدس، می ستاید.

قسمتی از مطالب پیشین این مقاله پیرامون این سخن بوده است که: معلوم نیست مقام حضرت زینب سلام الله علیها از انبیای اولوالعزم الهی کمتر باشد؛ یک دلیل ما با توجه دراین حدیث مشهور نبوی .ص. ست که : "علماء امتی کانبیاء بنی اسرائیل"، وما می دانیم که یکی از انبیای بنی اسرائیل، حضرت موسی بوده که ایشان افضل انبیا بعد از حضرت خاتم.ص. است ...

این مطلبی ست که یکی ازدوستان خواستند اصل وسندش را بنویسم. البته احادیث خیلی بیشتری دراین زمینه وجود داره. ضمنا ماقصد تطبیق قطعی احادیث شریف را نداریم امااگر دربرخی جریان های افراطی شیعه دقت کنید ...

پیش از هرچیز باید ببینیم آیا اصلا ممکن است امام غایب توسط ما ـ آن هم در عصر غیبت ـ یاری شود؟ و اصلا آیا امام به یاری کسی احتیاجی دارند؟ درپاسخ این پرسش، گریزی جز مراجعه به روایات نیست؛ و خوشبختانه وقتی به روایات مراجعه می کنیم متوجه می شویم که باب چنین سعادتی در عصر غیبت هم مفتوح است و بلکه عالی ترین نوع خدمت به امام، در شرایطی ست که امام در غیبت به سر می برند؛ در تایید این مطلب، به این آیات و روایات دقت کنید تا بعدا به سراغ مطلب اصلی، یعنی چگونگی خدمت به امام غایب بپردازیم.

در مأذنه ی شهر، امید قبسی نیست/گر هست برای منِ سرگشته بسی نیست بیهوده در آفاق مگرد ای دل مجنون/جز داغ دل از محمل لیلی قبسی نیست زنگوله ی ناقوس مجنبان که در این شهر/هرسینه صلیب است و مسیحا نفسی نیست

«اشدُّ من القتل» اگر فتنه است/حسن، فتنه را کشت و از قتل، رست فرو داشت جمع بداندیش را/نکو داشت اَلباقیِ کیش را گذشت از سر شام، آن مهرْذات/که «انّ الحسَن یُدرءُ السّیئات»

تا بماند سوز عالمساز تو/کیست زینب جز نی دمساز تو نی بزن بی بانک داوودِ فصیح/جُلجتا! دیگر نمی آید مسیح باید اینک عزم کوچ ایل کرد/ساز ها را کوک اسرافیل کرد

گریه کن بر لب ساقی که لبی تر ننمود/چشم من! گوش تو این قصه مگر نشنیده؟ نکند گریه فراموشِ دلِ ما بشود/چشمه ی فیض الهی نشود خشکیده! نکند باز از این «روضه» هبوطی بکنیم/گریه کن، گریه کن ای آدمِ گندم چیده!

بخشی از بیانات و توقیعات امام زمان علیه السلام: ما در رسیدگى و سرپرستى شما کوتاهى و اهمال نکرده و یاد شما را از خاطر نمى بریم که اگر جز این بود، دشواریها و مصیبتها بر شما فرود مى آمد و دشمنان، شما را ریشه کن مى کردند. پس تقواى خدا پیشه کنید و ما را بر رهایى بخشیدنتان از فتنه اى که به شما روى آورده یارى دهید ...

درنوشتارقبلی گفتیم: بهارسالکان الی الله، از ماه پرفیض رجب آغازمی شود؛ همچنین وعده دادیم که درخصوص این مطلب، نکات دیگری را هم عرض کنیم حال،یکی از نکات مهم را باتامل درهمان لقب معروف این ماه ،یعنی «اَصَبّ»،یادآورمی شویم؛البته کلیّت این مطلب را درهمان مقاله ی قبلی هم متذکرشدیم ولی دراینجا بادقت بیشتری بررسی خواهیم کرد.

سبزه بر کوزه ی آبت عشق است/حافظا ! باده ی نابت عشق است سکه و سرکه و سنجد داری/«عشق من با توچه سنجد...» آری! آفرین بر تو و استحسانت/سبزه ات، آینه ات، قرآ نت

یا فاطمة الزهرا: دانی زمین به داغ دلت چون گریسته؟/مثل غروب جمعه زمان خون گریسته درراستای سروِ شکنجیده قامتت/چندین هزار لاله ی واژون گریسته دریا به ابر گفت:چرا گریه میکنی؟/گفتا :برآنچه دیده ی گردون گریسته