دلم برای تو امشب بهانه می‌گیرد همیشه سینه ی عاشق شبانه می گیرد از آنچه در دل من محرمانه می سوزد اگر که سنگ بفهمد زبانه می گیرد زمان برای جدایی زمینه می سازد دلم ز دست زمین و زمانه می گیرد منی که سخت ترین مرد این تَنستانم بدون …

ای مدنی خاتم و مکّی نگین/حلقه‌نشین تو زمان و زمین شاهد افلاک! سلامٌ علیک/سید لولاک! سلامٌ علیک ای پسر تاجوَر «بیت ایل»/ای زده رفرف به پر جبرئیل

پیر شد زاده ی لیلا و جوان است هنوز/عشقِ بی پیرِ دل من که همان است هنوز چشمه ی اشک،بخشکید ونمی دانم چیست/آنچه در چشم دل از دیده روان است هنوز شبنمِ سرنگران جام شهادت نوشید/لاله ی داغ دلم در ضربان است هنوز

پرسیدم از مَجاز،حقیقت چه رنگی است؟/گفتا : بهارِ باده نه جای درنگی است! در جام سبز،باده ی سرخی بیاورید/حالا که این زمانه زمان دورنگی است دست از هنر بشوی و ز حکمت کناره جوی/گر آبروی می طلبی در زرنگی است

خبرازبال وپرندارم من/مرغ عشقم که سرندارم من حال دوران زمن چه می پرسی؟/شب وروزوسحرندارم من داغ دل تازه می کنم هرروز/خبری داغ تر ندارم من

(این غزل یک هفته پیش تراز واقعه ی یازده سپتامبر ـ بی خبرازهمه جا ـ سروده شد) شب است و ناله ی ناقوس مرگ می ­آید و سایه ­ای که به پابوس مرگ می­ آید کسی به جنگ صلیبای فتنه آمده است؟ اذان ماتم و ناقوس مرگ می­ آید! «دل …

ای غایب از نظر که تورا واگذاشتند/مانند جدتان تک وتنها گذاشتند یک جرعه معرفت به مقام امامِ خویش/آن ها نداشتند وَ این ها گذاشتند بیش از هزارسال چگونه« امام» را/در این بلای غیبت کبرا گذاشتند!؟

درد دل ما دوا ندارد/تقدیر خدا «چرا» ندارد ماییم و دلی که می­شناسی/درویش که ادعا ندارد فال دل و طالع جبین ­ام/بختیست که پادشا ندارد:

ای شب طوفانی اندوه من/تو چه کردی با دل نستوه من؟ چشم­های سرکشت لبریز شرم/از کجا می­ آیی ای شبدیز گرم؟ یال­های آتشینت سوخته/اختر بخت مرا افروخته

مناجات پیامبران هندی و توسلشان به حضرت مولا علی علیه السلام:* 1- “شری کری شن:ایشان یکی ازپیامبران هندویی بوده که حدود30 قرن پیش از میلاد مسیح .ع.میزیسته وکتاب مقدسی بنام”بهگوت گیتا”ورساله هایی چندازاوباقی مانده است هندوها اوراکاملترین انسان وپیامبری عظیم الشان میدانند .دریکی ازمناجاتهای این پیامبرهندویی چنین آمده است: ای …

هر که در هر کار و در هر کیشی است/حلقه ی ما حلقه ی درویشی است ما همه درویشْ‌کیشان توییم/شیعه ی زلف پریشان توییم رفته‌ایم این در به آن در، کوچ‌کوچ/جمله نقل هیچ بود و نردِ پوچ

پریشانیِ زلفت جلوه­ گر شد دلم آشفته بود آشفته­ تر شد ببین، باد صبا هم آمد از راه! مگر از حال و فالم با خبر شد؟

عشق در قاموس گلها کاشکی خوانا نبود تا سواد لاله­ ها رگبرگِ خونپالا نبود کاشکی سوسو نمی­ زد شمعِ شیرینکارِ عشق تا که ماتمخانه ی پروانه محفل ها نبود یا اگر در پرده ی تقدیر ،نقش عشق رفت کاشکی دوشیزه ی رؤیای ما رسوا نبود کاشکی هر ماه چون ماه …

ازشهرنو بدون تو من بار می کنم کاری ست کار عشق که تکرار می کنم من کوچه گرد.. شب زده..دلتنگ..دربه در.. هرچند تازه آمده ام... ، بار می کنم

ما اگر بختک وبحـــــــــــران داریم مال آن است که کفـــــران داریم کفـــــــــر، بیماریِ این دوران است شکر ،درمان دل انســـــــان است

کوچه‌های باغ را یادت هست؟../من از آن بازترین کوچه سخن می گویم یادتان هست که در جوش بهار/و در آن غلغل ثلث سوم؟... من از آن سبزترین واحه سخن می گویم/یاد آن کوچه بخیر/یاد آلوچــــه بخیر

َپریشانم مکن زین بیشتر،من هم دلی دارم/اگرچیزی نمی گویم یقینآً مشکلی دارم چه فرقی می کند پاییز باشد یا بهار آخر/من این کنج قفس تنها وبی کس منزلی دارم شماوجنگل ودریا وباران هایتان...باشد/من اینجا خود پریشان موی وچشم ساحلی دارم

ما عشق را، ما عشق را باور نکردیم/ما را صدا کردند و ما باور نکردیم فریادها گل کرد و ما خاموشْ سنگان/پژواک ها را پس چرا باور نکردیم؟ خون می چکید از نافه ی پاک غزالان/آلاله ها گفتند و ما باور نکردیم

نگویمت که همه ســـــــــــاله می پرستی کن ســـــــــه ماه می خورو نُه ماه پارسا می باش پرسش اول: به نظرشما بزرگترین اکتشاف تاریخ بشرچیست ؟ پرسش دوم: بازهم ازنظرشریف شما: بزرگترین لذت عالم درچیست ؟ این دو پرسش، ارتباط وثیقی باهم دارند وپاسخ هردونیز دریک چیز ودریک کلمه به نام …

ملتی که هویت مجسم خود ،یعنی «معماری »را بااین شدت وشتاب ـ آن هم روی درفرهنگ ضدسنت ـ ازدست می دهد ، چه فردا وچهفرهنگی درانتظارخواهد داشت وازکدام سبک ایرانی اسلامی سخن تواند کرد؟....