گاهی جواب بنده ی خود دیر میدهد
بخت جوان به غوزِ کج پیر میدهد
گاهی بدون هیچ دلیل مشخصی
دایم به بندگان خودش گیر میدهد
یک عده را به حسرت یک لقمه نان اسیر
یک عده را شکم به شکم سیر میدهد
با این همه، اگر که صبوری کنیم ما
روزی جواب این همه تأخیر میدهد
بعضی علف شدند و به روزی رسیده اند
اما درخت، بارِ خودش دیر میدهد
با این همه اگر که صبوری کنیم ما
روزی جواب این همه تاخیر می دهد .. !
سلام.شاعر این شعر چه کسی هستند؟
سلام
آقای مهدی مشکات