اما درخت … ( شعری درمورد صبر )

گاهی جواب بنده ی خود دیر می­دهد

بخت جوان به کام دل پیر می­دهد

گاهی بدون هیچ دلیل مشخصی

دنیا به بندگان خدا گیر می­دهد

گاهی برای گم شدن ردّ پای خود

خود کار را حواله به تقدیر می دهد

یک عده را به حسرت یک لقمه نان اسیر

یک عده را شکم به شکم سیر می­دهد..

با این همه، اگر که صبوری کنیم ما

روزی جواب این همه تأخیر می­دهد

بعضی علف شدند و به روزی رسیده­ اند

اما درخت، بارِ خودش دیر می­دهد

1390/مهدی مشکات